مهاجرت جوانان تحصیل‌کرده از ایران سالانه رو به افزایش است. این شتاب و بالا رفتن تعداد مهاجران، تا آنجا پیش رفته است که گفته می‌شود ایران از نظر «فرارمغزها» در صدر کشورهای جهان قرار دارد. شاید بتوان گفت یکی از دلایل مهاجرت نخبه‌ها و تحصیل‌کرده‌ها، نتیجه عدم سرمایه‌گذاری در داخل کشور است. از سویی دیگر فقر و بیکاری هم می‌تواند دلایل مهاجرت باشد.

شیوع ویروس کرونا و مسائلی که به دنبال آن به وجود آمد، باعث ایجاد جو روانی منفی و اختلال افسردگی عظیم میان مردم شد. قشری که در این میان بیش از همه آسیب دید اما کادر درمان بود.

مردادماه امسال برای تهیه گزارش به بیمارستان امام علی رودان رفتم. پای درد و دل پرستاران بخش کووید این بیمارستان نشستم. از کمبود نیرو، وضعیت نامناسب غذا و عقب افتادن حقوق‌شان ناراضی بودند.

پس از دو هفته تعطیلی اصناف و اعمال محدودیت‌های کرونایی در شهرهای قرمز با تغییر رنگ شهر بندرعباس از قرمز به نارنجی و بازگشایی بسیاری از اصناف دوباره شلوغی و هیاهو به شهر بازگشت. بازارها، پاساژها، مراکز خرید و تجاری روزهای بسیاری شلوغی را پشت سر گذاشتند.

نوشتن از پزشکی همیشه دشوار بوده‌است. در زمان همه‌گیری ویروس کرونا دشوارتر هم هست.

بسیاری از مردم می‌گویند کرونا وحشی‌تر و قوی‌تر از گذشته شده، دارد می‌تازد و قربانی می‌‌گیرد، اما برخی از پزشکان و کادر درمانی، چنین نظری ندارند آن‌ها معتقدند کرونا قوی‌تر نشده، هرچند رفتار این ویروس غیرقابل‌پیش‌بینی است، اما وحشی‌تر از قبل نشده و‌ فراگیری‌ای که امروز شاهدش هستیم، نتیجه مراعات نکردن است. هشدارها را جدی نگرفتیم. فاصله‌گذاری‌ها رعایت نشد، مردم ماسک نزدند و نمی‌زنند و نتیجه شد این‌که کرونا دایره حضورش را وسیع‌تر کرد. کرونا به‌شدت کشنده‌ است. نه پیر می‌شناسد و نه جوان. حتی به مدافعان سلامت نیز رحم نمی‌کند. در برابر یک ویروس ناشناخته و قوی تنها راه ایمن بودن رعایت بهداشت است.

این روزها من خسته، تو خسته، همه خسته اما کادر بهداشت و درمان خسته‌تر از من و تو. قرار ما تابستان بود. تابستان گرم و جشن رفتن این ویروس لعنتی. امیدوار بودیم گرمای تابستان پوست این ویروس را بکند و برای همیشه برود پی کارش.